Κόκκινο και μπλε = Red and blue / κείμενο Mireya Tabuas ; χρώμα Patricia Van Dalen ; σχεδιασμός Ricardo Báez ; μετάφραση Θεόφιλος Μπαζτσεβάνης

Κείμενο στα Ελληνικά και Αγγλικά

Σε συνεργασία με το / In partnership with the World Human Forum

Ένα μικρό παιδί έχει ένα… μεγάλο πρόβλημα! Πρέπει να διαλέξει χρώμα. Η μαμά του λέει ότι το πιο όμορφο χρώμα είναι το μπλε – ο μπαμπάς του προτιμά το κόκκινο! «Εσύ ποιο από τα δύο προτιμάς;», το ρωτούν επίμονα. «Το χρώμα του ουρανού ή το χρώμα που έχουν οι νόστιμες φράουλες; Το χρώμα της θάλασσας ή των τριαντάφυλλων που χάρισες στη μαμά για τη γιορτή της;» Το παιδί βρίσκει τη λύση, συνθέτοντας τα δυο τους χρώματα σε ένα τρίτο – το μωβ.

Τώρα που η επικαιρότητα μας θυμίζει τους κινδύνους του διχασμού μιας κοινωνίας, με τους άνθρωπους να χωρίζονται σε «μπλε» και σε «κόκκινους», αυτό το βιβλίο από τη Βενεζουέλα έρχεται να φωτίσει μια πτυχή που μοιάζει ώρες ώρες να την έχουμε ξεχάσει. Την ανάγκη της συνύπαρξης, τη σημασία της συμφιλίωσης αλλά και την ουσιαστική έννοια της Δημοκρατίας. Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, εάν θέλουμε στο τέλος νικήτρια να βγει η κοινωνία στο σύνoλό της.

A small child has… a big problem! Which color to choose. Mother says that the most beautiful color is blue – dad prefers red! “Which one do you like best?” they keep asking. “The color of the sky or the color of delicious strawberries? The color of the sea or of the roses you gave your mum on her birthday?” The child finds the solution, combining their two colors and creating a third – purple.

These turbulent times we live in keep reminding us of the dangers of a segregated society, with its citizens splitting up between “blue” and “red” sides. This book from Venezuela comes to shed light on a side we sometimes forget. The necessity of coexisting, of finding common ground, the importance of reconciliation and the essence of Democracy. In Democracy there must be no winners and losers, if our aim is for society to win as a whole.