Η έξοδος : πολυθέαμα για τη Μικρά Ασία / Αντώνη Παπαδόπουλου

...Τα βράδυα στην Ελλάδα, τους λέω για τον άθλο του λαού μας , που μετά από τέσσερις αιώνες σκλαβιάς, κατάφερε να συναγωνίζεται την Ευρώπη, στο εμπόριο και στην Τέχνη... Τους λέω ,πώς κάψανε το θέατρο της Σμύρνης με τα κόκκινα κομψά βελούδινα καθίσματα...Πώς παλούκωναν τους παππούδες μας, τη νύχτα της καταστροφής και του πολιτισμού μας...Πώς μας κόβανε τα χέρια οι ξένοι-οι φίλοι μας ξένοι-για να μπούμε στις βάρκες, που μας φέρναν στην Ελλάδα ...Τους λέω για την Κυβέλη, εσένα και τον Όμηρογια να μην ξεχνούν,αλλά τους λέω και για τον Καζάν και Ωνάση, για να ξέρουν ποοι είμαστε ακόμα...Κάθε βράδυ τόσα χρόνια, τους λέω πάντα την ίδια ιστορία....Όταν τρέχαμε όλοι μαζί στη φλεφόμενη παραλία, Έλληνες κι Αρμέναίοι, να γλυτώσουμε, να γλυτώσουμε από την υστερία των δολοφόνων, των εκ προμελέτης δολοφόνων, που η λέξη πόλεμος αθωώνει, αντί να δικάζει....